Last November first was kinda traumatic
I was at the hospital
And the few times that I went inside a hospital
E may namamatay
Paano ba naman, yung bf (bestfriend) ko
met an accident
pero hindi naman malala
konting gasgas and minor concussion
(thank God)
Hindi yung nangyari sa kanya
ang ikina-depress ko
pero yung nangyari
sa isa pang pasyente
sa emergency room
habang linilinis sugat nya
yun ang nakakafreak out
It’s not because I’m queasy at the sight of blood
actually, fan nga ako ng CSI and House
at kaya kong kumain habang pinapanood yun
Pero yung pasyenteng isinugod
Looked like a construction worker
(based on his uniform)
who met an accident
nadaganan yata ng kung ano
kasi kalat kalat yung dugo at legs nya
Hindi agad naibaba sa ambulance yung patient
Kasi di sila agad nakapaglabas nung kamang may gulong
And when they transferred the guy on the bed
Muntik pa nilang mahulog
I closed the curtains nung cubicle
Kung saan kami naroroon
Pero dahil naintindihan ko
Yung medical terms na sinasabi nung mga doctor
And the situation was critical
And there was nothing I could do about it
So I decided to exit muna the building
While outside,
Making phone calls to several people
To calm myself down,
Nasulyapan kong
Tinatakpan na ng puting kumot
Ang pobreng obrero
I just hate that feeling
Standing there, unable to do anything
I felt so helpless
So unempowered
Paano na kaya pamilya nya?
Malamang may asawang mangungulila,
May mga anak (or apo)
Na mawawalang ng source of income
Pero ano pa nga ba ang magagawa ko?
Ika nga ni Curtis “50 Cent” Jackson
Sa kanyang kantang Gotta Make It To Heaven
Sa album na Get Rich or Die Tryin
Lord, grant me the serenity
to accept the things I cannot change
the courage to change the things I can,
& wisdom know the difference.
At yun din halos ang sinabi
Ng isa sa mga nakausap ko
Sa phone habang
Pinakakalma ko sarili ko
Ipinagdasal ko na lang
Na sana’y kaawaan ng Diyos
And kaluluwa
Ng obrerong humabol
Sa pagdiriwang ng undas
Para he can Make It To Heaven
Leave a comment